Hattatlar Sofası

Osmanlı döneminde yetişen son hattatlardan biri olan biri olan Halim Özyazıcı’nın sülüs ve nesihteki kudret-i fevkaladesine istinâden, mufassal terceme-i hâlini aklâm-ı sitte hattatları bâbında vermiş idik. Öte yandan ta’lik, rık‘a, dîvânî gibi hutut-ı mütenevvi’ada da zamanının tartışmasız en mümtâz sîmâlarından biri olması hasebiyle, kendisine bu başlıkta da bir fasıl açmağı muvâfık bulduk.

Diğer bâbda beyân edildiği üzere hatt-ı ta’liki Hulûsî Yazgan’dan meşketmiş olan Halim Özyazıcı, me’muriyet elde etmek isteyen her gencin öğrenmesi gereken rık‘a ve dîvânîyi Gülşen-i Ma’arif Rüşdî Mektebi’ndeki şâkirdliği esnâsında Hâmid Aytaç’tan öğrenmeğe başlamış, mektebden mezun olduktan sonra da, son devrin en ma’rûf küttâbından olan Dîvân-ı Hümâyûn Mühimme Kalemi müdürü Mustafa Ferîd Bey’e devam etmiş, her iki kalemdeki mahâretini arttırdığı gibi celî dîvânînin de inceliklerini öğrenmişti.

Medresetü’l-hattâtîn’e devam ettiği eyyâmda da, mektebin rık‘a hocası Sa’id Bey ile ve Reisü’l-hattâtîn Kâmil Akdik’ten de müstefiz olarak İzzet Efendi tarzında rık‘a hattında kemâle erişen Halim Özyazıcı, 1924 senesinden sonra açmış olduğu yazıhânesinde nice afiş, künye, kartvizit ve tabela yazmış olup çoğunluğu perâkende olduğundan günümüze ulaşamamış olan bu âsârdan elde kalanlar, hatt-ı rık‘adaki kudretinin delîlidir.

Ancak yaşatılmasına hizmet ettiği hututtan olmakla beraber, dîvânî ve celî dîvânîdeki mahâretinden çok da bahsedilmemiştir. Oysa ki bu aklâmda da, gerek inkılâb öncesi ve gerek sonrasında son derece fazla sayıda eser vermiş olduğu gibi, son devrin önde gelen “çep-nüvis”lerinden olan Mustafa Ferîd Bey’in şâkirdliğine lâyık olduğunu ıspât etmiştir.

Şüphesiz bu kaleme yapmış olduğu hizmet bununla da sınırlı kalmamış, belki de kendisiyle birlikte mezara girecek olan bu yazıyı Ali Alparslan’a öğreterek, dîvânî ve celî dîvânînin günümüze intikal etmesini sağlamıştır. Bir aralık hatta küsmüş olmakla beraber sıkı bir geri dönüş yaparak, Türk hat san‘atının en buhrânlı devresinin atlatılmasına büyük katkı yapan Halim Özyazıcı’nın bu hizmeti, her zaman minnet ve tabi’îki rahmetle anılmasına vesîle olacaktır.

Kaynakça

Son Hattatlar, s. 104-106; M. Uğur Derman, Hattat Mustafa Halim Özyazıcı (1898-1964) Hayatı ve Eserleri, İstanbul 1964; Türk Hattatları, s. 260-261; Osmanlı Hat Sanatı Tarihi, s. 99-100; Meşhur Hattatlar, s. 227-232; DİA, 34, s. 137.