Tokatlı olan Osmân Enverî Efendi, beldesindeki eğitimi esnâsında Arapça ve Farsça öğrenmiş ve ilk yazı derslerini Tokat Meb‘usu İsmâ‘il Paşa’nın babasından almıştır. Medrese tahsîli için gittiği İstanbul’da da Muhsinzâde Abdullah Bey’e devam ederek, H. 1291/M. 1873 senesinde sülüs ve nesihten icâzet almıştır. Hâlen torunu Osmân Şerifoğlu’nda bulunan icâzetnâmesinde, hocasının “refîk-i şefîki” Şefîk Bey’in tasdîk kaydı bulunmaktadır.
Sultan Abdülhamîd Hân-ı Sânî’nin cülûsundan sonra Sultan Abdülazîz Hân’ın şehzâdegânına mu‘allim ta’yin edilerek, Şehzâde Abdülmecîd Efendi başta olmak üzere uzun müddet merhum sultanın şehzâdelerine Arapça ve Farsça okutup yazı meşketmiş olan Osmân Enverî Efendi, daha sonra Şehzâdegân Mektebi’ne hoca olmuş ve mektebin kapatılmasına kadar görev yapmıştır.
Bundan sonra teka‘üde sevkedildiği anlaşılan Osmân Enverî Efendi, Beylerbeyi Tepesi’ndeki evinde bahçe işleri ile meşgul olmağa başlamış ve bu hâl üzere iken 28 Ocak 1926 tarihinde vefât ederek, Karacaahmet Mezarlığı’na defnedilmiştir. İbnülemin’in “mütebessim, hâlim, iyi âdem” olarak tanıttığı hattatımızın, vefâtında 90 yaşına yaklaşmış olduğu menkûldür.
Üsküdar’daki Selmân Ağa Cami’ne vakfedilmiş, hâlen Vakıf Hat Sanatları Müzesi’nde bulunan H. 1306/M. 1889 tarihli hilye-i sa‘adeti ile neşretmiş olduğumuz celî sülüsle muhârrer zerendûd levhâsı, hüsn-i hattaki kudretinin delilleridir. Ancak nice âsâr-ı nefîse vücûda getirebilecek kudrete sahip olmasına rağmen, hattatlığı meslek olarak kabul etmediğinden fazla eser bırakamamıştır.
Kaynakça
Son Hattatlar, s. 347; Meşhur Adamlar, s. 129.
İsmail Orman, 15 ekim 2016
